Πρόσκληση για συμμετοχή στη Συνέλευση της Πλατφόρμας Διεθνικής Κοινωνικής Απεργίας, 11 Ιουνίου 2016, 12μμ, Πλατεία της Δημοκρατίας (Place de la Republique), Παρίσι, Γαλλία.
Ακτιβιστές και συνδικαλιστές από τη Πλατφόρμα Διεθνικής Κοινωνικής Απεργίας συμμετείχαν στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών στη Γαλλία, στο Διεθνές Σαββατοκύριακο της 7ης και 8ης Μαΐου, και στη κινητοποίηση του #GlobalDebout στις 15 Μαΐου. Συνεχίζοντας από αυτό το σημείο, επιθυμούμε να εμβαθύνουμε σε μία σειρά συσχετισμών ανάμεσα στα γεγονότα που συμβαίνουν στη Γαλλία και τους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρονται άλλα κέντρα εξουσίας στη Ευρώπη, όπως επίσης και τους τρόπους με τους οποίους εκφράζεται αντίσταση ενάντια σ’αυτές τις νεο-φιλελεύθερες διαδικασίες. Θα θέλαμε να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία που μας προσφέρει η Πλατεία της Δημοκρατίας στο Παρίσι (Place de la République) ως σημείο σύγκλισης αγώνων και ως ένας χώρος μέσα στον οποίο μπορούμε να φανταστούμε συλλογικά πώς να ξεπεράσουμε τα όρια μας, τις συνήθειες, τα πιστεύω μας, τις θεσμοθετημένες πρακτικές μας, τις ιεραρχίες μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας, προκειμένου να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας.
Ξεκινάμε από ένα δεδομένο: το «loi travail» δεν είναι απλώς μιά έκφραση ενός εθνικού δικαίου. Είναι μέρος μιας γενικευμένης διαδικασίας που στοχεύει στην καθιέρωση της επισφάλειας σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και πέραν αυτής, μέσα από μια σειρά επιθέσεων στις συνθήκες εργασίας και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το πακέτο λιτότητας στην Ελλάδα, ο νόμος για την απασχόληση στην Ιταλία, το Hartz IV στη Γερμανία, οι περιορισμοί κοινωνικής πρόνοιας στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Βέλγιο, και πολλά άλλα τέτοια μέτρα έχουν εισαχθεί με την ίδια λογική: η επισφάλεια έχει γίνει κανόνας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμα και όσοι έχουν μια «καλύτερη» σύμβαση αυτή τη στιγμή, κινδυνεύουν συνεχώς να απολυθούν, να χάσουν τις κοινωνικές παροχές τους, και να γίνουν φτωχότεροι .
Η επισφάλεια έχει φτάσει μέσα στα εργοστάσια, τα σχολεία, τις δημόσιες υπηρεσίες. Η επισφάλεια χαρακτηρίζει την κατάσταση όλων των μεταναστών (τόσο από το εσωτερικό όσο και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης), οι οποίοι κινδυνεύουν να χάσουν την άδεια παραμονής τους, αν χάσουν τη δουλειά τους, καθώς και εκείνων που προκειμένου να γίνουν δεκτοί είναι διατεθειμένοι να μετατραπούν σε θύματα εκμετάλλευσης. Η αύξηση της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού και η διεθνική οργάνωση της παραγωγής επιβάλουν δυναμικές διεθνικού χαρακτήρα σε κάθε πόλη, χώρα, και χώρο εργασίας . Ωστόσο, ενώ η παραγωγή, οι εργοδότες και οι αντεργατικοί νόμοι λειτουργούν σε διασυνοριακά πλαίσια, οι στρατηγικές μας εξακολουθούν να αναπτύσσονται με βάση εθνικές δυναμικές.
Σε ευρεία κλίμακα και με ισχυρή ένταση εξελίσσεται αυτή τη στιγμή στη Γαλλία κάτι που μοιάζει με κοινωνική απεργία, μια διαδικασία που επιτρέπει την έκφραση της διαφωνίας και ανυποταξίας ακόμα και εκείνων που αποκλείονται από τις παραδοσιακές οργανώσεις (είτε πρόκειται για συνδικάτα ή κοινωνικά κινήματα), και οι οποίοι συσπειρώνονται γύρω από το ερώτημα «πώς να κερδίσουμε;», πως να κτυπήσουμε αυτούς που ελέγχουν τις παραγωγικές διαδικασίες και να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας.
Πώς να ξεπεραστεί η διαχωρισμός ανάμεσα σ’αυτούς που έχουν και σ’αυτούς που δεν έχουν το δικαίωμα στην απεργία; Πώς να μετατρέψουμε την απεργία σε ένα πολιτικό όπλο που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί από πολλά και διαφορετικά μέλη της κοινωνίας; Σε ποιά σημεία πρέπει να επικεντρώσουμε τον αγώνα, ώστε να διαδοθεί το απεργιακό κίνημα σε ολόκληρη την κοινωνία; Πώς μπορούμε να απεργήσουμε χωρίς να περιοριζόμαστε από εθνικά σύνορα ; Αυτού του είδους τα ερωτήματα μας οδήγησαν στη δημιουργία της Πλατφόρμας Διεθνικής Κοινωνικής Απεργίας, που είναι μια ανοικτή διαδικασία, ένας χώρος πειραματισμού σε σχέση με έναν κοινό στόχο: την δημιουργία συνθηκών για την οργάνωση διεθνικής κοινωνικής απεργίας. Χρησιμοποιούμε αυτό το στόχο ως κατευθυντήρια γραμμή για να συντονίσουμε τους αγώνες μας και να ξεπεράσουμε την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των διαφορετικών τομέων εργασίας. Βλέπουμε αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία ως ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Η Συνέλευση προσλαμβάνεται ως μια ανταλλαγή εμπειριών σε σχέση με ότι έχει ήδη γίνει στη Γαλλία και αλλού, μια συζήτηση για το πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η Πλατφόρμα Διεθνικής Κοινωνικής Απεργίας για την υποστήριξη της γαλλικής κινητοποίησης, μια ευκαιρία να εξετάσουμε κάτω από ποιές συνθήκες θα μπορέσουμενα συνεχίσουμε αυτο τον αγώνα, και πώς θα μπορέσουμε να συγκροτήσουμε μία κοινή αντίσταση στο “loi travail” και τον κόσμο του, μέσα και έξω από τη Γαλλία. Μας ενδιαφέρει να συζητήσουμε το πώς θα ξεπεραστούν οι εθνικές διαφορές, πως θα βρεθούν νέοι δρόμοι σύγκλισης, πέρα από σύνορα, με βάση τις ομοιότητες ανάμεσα στο “loi travail” και πολλές άλλες μεταρρυθμίσεις εργασίας που έχουν εφαρμοστεί τα τελευταία χρόνια σε όλη την Ευρώπη, και πως θα σταθούμε ενάντια στην εξουσία που ασκείται από διακρατικές αλυσίδες παραγωγής. Θα αρχίσουμε να θέτουμε μερικά κρίσιμα ερωτήματα: είναι δυνατόν να βρούμε κοινά αιτήματα ή κοινά βασικά σημεία που να μπορούν να αποτελέσουν τη βάση μιας διακρατικής συνεργασίας; Πώς μπορεί να συνδυαστεί ο ρυθμός των καθημερινών αναγκών της κλιμάκωσης με μια πιο μακροπρόθεσμη προοπτική σύγκλισης; Με ποιούς τρόπους μπορεί να εδραιωθεί ότι έχει ήδη κατακτηθεί στο τομέα των κοινωνικών κινητοποιήσεων;
Για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να στείλετε μήνυμα στο info.transnationalstrike@a
