ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 28 Οκτωβρίου 2023
Permanent Assembly Against the War / Διαρκής Συνέλευση Ενάντια στον Πόλεμο
Από τις 7 Οκτωβρίου μας πιέζουν ξανά να πάρουμε θέση, να διαλέξουμε μεταξύ, από τη μία, της υποστήριξης του μακροχρόνιου συστήματος εκμετάλλευσης και βίας της ισραηλινής κυβέρνησης ή, από την άλλη, της σφαγής που διέπραξε η Χαμάς στο όνομα της εθνικής απελευθέρωσης. Από τα media και από όλους τους θεσμούς που υποστηρίζουν τις ισραηλινές πολιτικές μας λένε ότι αν δεν αποδεχθούμε τη μαζική δολοφονία Παλαιστινίων τότε θέλουμε να καταστρέψουμε το Ισραήλ και τον εβραϊκό λαό. Η πολιτική του πολέμου έχει τις ρίζες της στη λογική των «δύο μέτρων και σταθμών», που έχουν καταστήσει φράσεις όπως εισβολή, δικαίωμα στην αυτοάμυνα και ανθρωπιστική επέμβαση πρακτικά άχρηστες. Η μία κατοχή –μας λένε– είναι κακή, η άλλη κατοχή είναι καλή. Η πολιτική του πολέμου βρίσκει πάντα μια δικαιολογία. Εμείς πρέπει να αγωνιστούμε και να επιβάλουμε τη δική μας διεθνική πολιτική ειρήνης.
Απαιτούμε να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί τώρα στη Γάζα. Υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε σε διαδηλώσεις και δράσεις κατά της κατοχής και του απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη, για άμεση κατάπαυση του πυρός και ενάντια στη στρατιωτική μηχανή. Η σφαγή πρέπει να σταματήσει. Αλλά ξέρουμε ότι αυτό το κάλεσμα δεν είναι αρκετό για να διαταράξει τη λογική του πολέμου. Η ειρήνη που θέλουμε δεν είναι το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ του ενός πολέμου και του άλλου.
Από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, και τώρα με τον πόλεμο που μαίνεται στην Παλαιστίνη, έχουμε δει πώς οι κυβερνήσεις διαλέγουν πλευρά με βάση γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις ζωές ανδρών, γυναικών, παιδιών και ατόμων LGBTQIA*. Βλέπουμε ότι αυτοί που υποστηρίζουν τον πόλεμο είναι οι ίδιοι που επιτίθενται στις μετανάστριες και στους μετανάστες και θέλουν να ενισχύσουν το συνοριακό καθεστώς και τη βία. Βλέπουμε ότι αυτοί που απειλούν με κλιμάκωση είναι οι ίδιοι που θέλουν τις γυναίκες να παραμείνουν σε υποδεέστερη θέση. Βλέπουμε ότι αυτοί που υποστηρίζουν τον πόλεμο είναι αυτοί που μας ζητούν να δουλέψουμε περισσότερο για χάρη της πολεμικής προσπάθειας. Γενναία στάση απέναντι σε αυτήν την κατάσταση είναι να αρνείσαι τα διλήμματα που σου θέτει η λογική του πολέμου. Είναι επίσης να αναγνωρίσουμε ότι στον τρέχοντα πόλεμο στη Γάζα οι δύο «πλευρές» δεν είναι ίδιες, ούτε ομοιογενείς: οι Παλαιστίνιοι είναι εκτοπισμένοι, διχασμένοι και κατεχόμενοι. Άραβες πολίτες του Ισραήλ, είτε μουσουλμάνοι είτε χριστιανοί, και οι Παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη αναγκάζονται να καταπιούν την αγανάκτησή τους, αλλιώς κινδυνεύουν να απολυθούν, να τους ασκηθεί βία ή να τους σκοτώσουν. Το Ισραήλ είναι κι αυτό πιο διχασμένο απ’ όσο φαίνεται: Εβραίες/οι πολίτες στο Ισραήλ αρνούνται τη στρατιωτική θητεία και καταδικάζουν τον πόλεμο, ενώ άλλες/οι βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τις ενέργειες του Νετανιάχου και για να απαιτήσουν τον τερματισμό των επιθέσεων στη Γάζα, μαζί με πολλές εβραϊκές κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Η λογική του πολέμου διαγράφει τις διαδηλώσεις, τις απεργίες και τους εσωτερικούς αγώνες που γίνονταν στο Ισραήλ και στη Γάζα, ενάντια στη δικαστική μεταρρύθμιση του Νετανιάχου και κατά της Χαμάς, καθώς και ενάντια σε κάθε σχέδιο θρησκευτικού φονταμενταλισμού.
Το να αρνηθούμε τα υπάρχοντα μέτωπα δεν σημαίνει ότι αρνούμαστε να πάρουμε θέση, αλλά ότι αρνούμαστε να το πράξουμε στη βάση των διλημμάτων που μας επιβάλλονται. Δεν πέφτουμε θύματα των εύκολων διαιρέσεων που μας ωθούν στο πλευρό του Ισραήλ ή της Χαμάς, με τον Ζελένσκι ή με τον Πούτιν, με τη Δύση ή τους υπόλοιπους, γιατί αυτοί οι διαχωρισμοί υπάρχουν μόνο στα κεφάλια των κυβερνήσεών μας και επιβάλλονται από αυτές. Η άρνηση των υφιστάμενων μετώπων σημαίνει προσπάθεια να ανοίξουμε χώρους για την πολιτική μας, μια πολιτική διεθνικών κοινωνικών κινημάτων που δεν συνθλίβονται από το γεωπολιτικό φαντασιακό των κρατών, των εθνών, των εθνοτήτων ή των θρησκειών. Δεν δεχόμαστε ότι το να πολεμάς ενάντια στην αδικία και την καταπίεση σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτούμε άλλες αδικίες και καταπιέσεις. Δεν μπορεί να υπάρξει απελευθέρωση όσο συνεχίζεται ο πόλεμος, η βία κατά των γυναικών, ο ρατσισμός και η εκμετάλλευση.
Αντιστεκόμαστε στον πόλεμο και επιδιώκουμε μια διεθνική πολιτική ειρήνης που να σπάει τους φραγμούς και τα σύνορα που χτίζει αυτός ο πόλεμος. Η διακρατική πολιτική για την ειρήνη δεν είναι ούτε ειρήνευση ούτε απλώς πασιφισμός. Θέλουμε να εργαστούμε για μια προοπτική που να μας δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια πολιτική επικοινωνία σε όλα τα μέτωπα, να οργανωθούμε ξεκινώντας από διαθεματικούς κοινωνικούς αγώνες μετατρέποντας την αντίθεση στον πόλεμο σε κάτι περισσότερο από ένα ρεύμα απόψεων και ιδεών. Αναγνωρίζουμε τις ατομικές και συλλογικές αρνήσεις του πολέμου που λαμβάνουν χώρα γύρω μας και παντού. Η άρνησή μας στη λογική του πολέμου είναι αυτή που μας επιτρέπει να αποφασίσουμε πώς διαλέγουμε πλευρά. Παίρνουμε το μέρος των καταπιεσμένων, εκείνων που παλεύουν ενάντια στον θάνατο, την καταπίεση και την εξαθλίωση που παράγει ο πόλεμος. Όσα συμβαίνουν μετά τις 7 Οκτωβρίου καθιστούν πιο δύσκολο το να συνεχίσουμε τους αγώνες μας, στη Γάζα, στο Ισραήλ, αλλά και σε όλα τα πεδία. Στον απόηχο της επίθεσης, η μαζική σφαγή του Ισραήλ κατά της Γάζας, μαζί με τη συνέχιση του εξαναγκαστικού εκτοπισμού των Παλαιστινίων, έχουν πολλαπλασιάσει τις πηγές οδύνης και οργής. Ενώ αυτό συνεπάγεται ένα απαράδεκτο ανθρώπινο τίμημα στην περιοχή και απειλεί με περαιτέρω επέκταση των στρατιωτικών αντιπαραθέσεων, τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου καθιστούν αόρατους και απειλούν τους αγώνες των μεταναστ(ρι)ών, των γυναικών, των κουήρ και των εργαζομένων, οι οποίοι ωστόσο συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα.
Αρνούμαστε την κανονικοποίηση του πολέμου και θέλουμε να μπει τώρα τέλος στις δολοφονίες και τις καταστροφές στη Γάζα, καθώς και στην Ουκρανία. Αγωνιζόμαστε για μια διεθνική πολιτική ειρήνης ενάντια στο ρατσισμό, τη βία και την εκμετάλλευση και επιτιθέμενες/οι στις ρίζες της πατριαρχικής βίας, της εκμετάλλευσης και του ρατσισμού, διασχίζουμε τα μέτωπα που μας επιβάλλονται. Ως ακτιβίστριες και ακτιβιστές της Διαρκούς Συνέλευσης Ενάντια στον Πόλεμο της Transnational Social Strike Platform, αναλαμβάνουμε τη συλλογική δέσμευση να το κάνουμε αυτό σε όλους τους τοπικούς μας αγώνες –για την αύξηση των μισθών, για την κλιματική δικαιοσύνη, σε φεμινιστικές και μεταναστευτικές κινητοποιήσεις , στις δράσεις κατά του μιλιταρισμού και του καθεστώτος των συνόρων– και σε όλες τις διεθνικές πρωτοβουλίες στις οποίες συμμετέχουμε, όπως οι κινητοποιήσεις της 25ης Νοέμβρη ενάντια στην πατριαρχική βία και για τη φεμινιστική απεργία της 8ης Μάρτη. Το να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, να ενισχύσουμε την πολιτική επικοινωνία και οργάνωση, αυτά είναι τα εργαλεία μας για να πολεμήσουμε τον πόλεμο και να καθορίσουμε τι είδους μέλλον διεκδικούμε και πώς θέλουμε να το οικοδομήσουμε: αυτή είναι η δική μας διεθνική πολιτική για την ειρήνη.
