English – French – Italian – German – Greek – Bulgarian – Croatian – Spanish – Polish – Russian – Georgian – Portuguese – Ukrainian – Macedonian – Turkish – Slovenian – Czech – Romanian – Azerbaijani – Hungarian
Η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία φέρνει ανάμεσά μας τον πόλεμο.
Αυτές τις εβδομάδες είδαμε την κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια όσων παλεύουμε να ανακτήσουμε τη ζωή μας μετά από δύο χρόνια πανδημίας. Είδαμε συγγενείς και φίλους να πεθαίνουν από την πανδημία και να υποφέρουν από κάτι που άλλαξε τις ζωές όλων μας. Εκεί που ελπίζαμε ότι η θλίψη που έφερε η πανδημία θα τελείωνε, ένας νέος πόλεμος μας υπενθυμίζει την επείγουσα ανάγκη να αγωνιστούμε συλλογικά για μια διαφορετική πολιτική.
Ο δημόσιος λόγος φαίνεται να μας αναγκάζει να πάρουμε μια θέση: είτε με τον ρωσικό ιμπεριαλισμό είτε με τον επεκτατισμό του ΝΑΤΟ με πρωταγωνιστικό τον ρόλο των ΗΠΑ. Υποτίθεται ότι πρέπει να πάρουμε το μέρος είτε του ενός εθνικισμού ή του άλλου.
Αλλά και τα δύο συστήματα οργανώνουν την εκμετάλλευση με διαφορετικά μέσα και μετατρέπουν τα σύνορα σε θανατηφόρα εργαλεία. Δεν είναι τυχαίο ότι η επαναστρατιωτικοποίηση των συνόρων συντελέστηκε πρώτα εναντίον των μεταναστών που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι καμία δήλωση από όλες τις πλευρές δεν ασχολείται σήμερα με την πραγματική ζωή των ανθρώπων.
Είδαμε φτιαχτές αντιπαραθέσεις όλα αυτά τα χρόνια, ενώ στην Ανατολική Ευρώπη και στις παραμεθόριες χώρες οι φιλοευρωπαϊκές, φιλονατοϊκές ή φιλορωσικές παρατάξεις και τα κόμματα εργάστηκαν και για την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων.
Είδαμε αυτούς που υπερασπίζονται τη Ρωσία, να επιτίθενται ταυτόχρονα σε μέτρα πρόνοιας και δικαιώματα στους χώρους εργασίας. Είδαμε την ΕΕ να κρατά χώρες όπως η Ουκρανία και η Γεωργία στην αίθουσα αναμονής κατά τη διαδικασία ένταξης, ως υπηρέτριες των νεοφιλελεύθερων σχεδίων της. Είδαμε άνδρες και γυναίκες να πιστεύουν σε μια ευρωπαϊκή προοπτική ως άνοιγμα προς μια καλύτερη ζωή. Αλλά αυτό που έκαναν όλοι αυτοί οι φορείς δεν είναι τίποτα άλλο από το να προωθούν νεοφιλελεύθερες εκμεταλλευτικές, ρατσιστικές και πατριαρχικές πολιτικές, ενώ παράλληλα προσπαθούσαν να ενισχύσουν τους στρατούς. Τώρα φέρουν και την ευθύνη αυτού του δολοφονικού αποτελέσματος.
Βλέπουμε τώρα χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης να δηλώνουν έτοιμες να φιλοξενήσουν Ουκρανούς πρόσφυγες “για ανθρωπιστικούς λόγους”. Αφού άφησε χιλιάδες μετανάστες από το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία να παγώσουν στα δάση στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας υπό τα συνένοχα μάτια της ΕΕ, η πολωνική κυβέρνηση, επιδιώκοντας να ικανοποιήσει τον σύμμαχό της στις ΗΠΑ, δεσμεύτηκε να φιλοξενήσει ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από την Ουκρανία. Η πολιτική χρήση του ασύλου δεν τελειώνει ποτέ. Αλλά είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι Ουκρανοί μετανάστες που ζουν ήδη στην Πολωνία, όπου απασχολούνται με άθλιους μισθούς σε αποθήκες, εργοστάσια και σπίτια. Αντί να δράσει σοβαρά για να αποφύγει τον πόλεμο, η πολωνική κυβέρνηση, όπως και η ΕΕ, είναι έτοιμη να μετατρέψει τον πόλεμο σε μια ακόμη ευκαιρία να καλύψει τις ελλείψεις της σε εργατικό δυναμικό και να βγάλει κέρδη από τους πρόσφυγες και τους φτωχούς εργάτες.
Βλέπουμε αυτούς που ισχυρίζονται ότι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της “πράσινης μετάβασης” να προτάσσουν την επέκταση του ΝΑΤΟ και τις προοπτικές μελλοντικών δυτικών επενδύσεων πάνω από την ειρήνη. Βλέπουμε αυτούς που υποστηρίζουν άκρως ρυπογόνες στρατιωτικές επενδύσεις να γιορτάζουν το δολοφονικό τους πανηγύρι, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο τους ανθρώπους στην Ουκρανία αλλά και το ίδιο το μέλλον όλων μας. Αυτοί φταίνε που ο πόλεμος είναι εδώ.
Η πολιτική των κυρώσεων και ο οικονομικός πόλεμος είναι λιγότερο βίαιοι από τους βομβαρδισμούς, αλλά θα επηρεάσουν περισσότερο από όλους, τους εργαζόμενους, τους μετανάστες, τις γυναίκες και τους άνδρες που ήδη αγωνίζονται να βγάλουν τα προς το ζην σε περιόδους πανδημίας και κρίσης.
Η εισβολή στην Ουκρανία δεν χαίρει δημοφιλίας στη Ρωσία και οι περισσότεροι είναι σε σύγχυση και αμηχανία, αναγνωρίζοντας την προοπτική να κριθούν κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνοι για τις ενέργειες της κυβέρνησης Πούτιν, ενώ η αντίσταση στο αυταρχικό καθεστώς του Πούτιν αντιμετωπίζει τόσο πολλές προκλήσεις της και ενώ ο αριθμός των πολιτικών κρατουμένων και των διαφωνούντων αυξάνεται.
Η ρωσική εισβολή φέρνει την καταστροφή στην Ουκρανία, αλλά δεν υπάρχει κάποιος πιο “δημοκρατικός” τρόπος να διεξάγεται πόλεμος. Αυτό που βλέπουμε είναι μια γενική προσπάθεια επανασχεδιασμού των παγκόσμιων σχέσεων σε μια εποχή που η διεθνής δυναμική και τα κινήματα των ανθρώπων κλονίζουν τις ρίζες ενός σάπιου γεωπολιτικού συστήματος.
Στεκόμαστε μαζί με όλους/ες εκείνους/ες στην Ουκρανία που υποφέρουν από το ξέσπασμα του πολέμου. Στεκόμαστε στο πλευρό όλων εκείνων στη Ρωσία που αντιτίθενται στο καθεστώς Πούτιν. Στηρίζουμε όποιον/α αντιτίθεται στον πόλεμο από όλες τις πλευρές και λέμε ότι όλα τα στρατιωτικά και οικονομικά αμοιβαία αντίποινα πρέπει να σταματήσουν αμέσως.
Η σφαγή των όπλων πρέπει να σταματήσει καθώς και μια περαιτέρω κρίση που διαφαίνεται πάνω από τη ζωή των εργαζομένων, των μεταναστών, των γυναικών και των ανδρών που αγωνίζονται για την καθημερινή τους ζωή. Ενώ οι εθνικιστές κηρύσσουν τις δράσεις τους στο όνομα των ταυτοτήτων και των συμφερόντων που μας κατακερματίζουν και μας καταπιέζουν, και οι δημοκράτες τροφοδοτούν περαιτέρω συγκρούσεις στο όνομα των άκυρων αξιών που υποστηρίζουν τη εμβάθυνση του κεφαλαίου στη ζωή όλων μας, εμείς καλούμε σε μια διεθνική πολιτική όλων των εργαζομένων, των μεταναστών, των γυναικών και των ανδρών για την ειρήνη, ενάντια σε αυτόν τον πόλεμο.
Αν οι συλλογικότητες, τα συνδικάτα, οι μεταναστευτικές και φεμινιστικές ομάδες σας θέλουν να συνυπογράψουν αυτή τη δήλωση, μπορούν να στείλουν email στο info@transnational-strike.info
CLARA Collective (Czech Republic)
Precarious Dis-Connections (Italy)
Solidarity Network – სოლიდარობის ქსელი (Georgia)
Plan C (UK)
LevFem (Bulgaria)
OZZ Inicjatywa Pracownicza (Poland)
Dversia (Bulgaria)
Wish Lesvos (Greece)
Mosawat (Morocco)
Casi sociale ACUM/ Social housing NOW (Cluj, Romania)
Migrants’ Coordination (Italy)
LabourNet (Germany)
Nők Egymásért Mozgalom (Hungary)
Plateforme Africaine de lutte contre l’émigration clandestine (France)
Centre for Theatre of the oppressed POKAZ (Zagreb, Croatia)
Infokolpa (Slovenia)
Jolanta Marxist Collective from Uppsala (Sweden)
عن المنظمة– IKKR (Morocco)
E.A.S.T. (Essential Autonomous Struggles Transnational)
Transbalkanska solidarnost
Worker-Communist Party of Iraq (Iraq)
TMC (Transnational Migrants Coordination)
MACAO center for art (Milano, Italy)
BAK – Seenotrettung in der Linksjugend (Germany)
L’Associazione Fuorimercato – Autogestione in movimento dall’Italia (Italy)
Manifestolibri (Italy)
Laboratorio Smaschieramenti (Bologna, Italy)
Red de feminismos descoloniales (Mexico)
Clandestina Network (Greece)
Kolektiv Z (North Macedonia)
Eco Justice Valandovo (North Macedonia)
The Climate Herald
The 8 March Assembly (Greece)
Unidad Latina en Acción-ULA (Connecticut, US)
Colectiva Tinta Violeta (Venezuela)
Rete Kurdistan (Italy)
Comunità Curda (Italy)
Halkların Köprüsü Derneği (Turkey)
HDK Göç ve Mülteciler Meclisi (Turkey)
Rete antirazzista catanese (Italy)
Comitato NoMuos/NoSigonella (Italy)
Zagreb Solidarity City (Croatia)
Movimiento de mujeres de Kurdistán en América Latina
Casa delle Donne di Milano (Italy)
Union des Femmes Socialistes dès France (France)
Liberty Tree Foundation for the Democratic Revolution (U.S.)
brandfilme (Germany)
collecti.e.f 8 maars (Belgium)
Plattform Radikale Linke (Austria)
MIgrants Social Center (Steki Metanaston) (Athens, Greece)
Network for Social and Political Rights – (Athens, Greece)
Dziewuchy Berlin (Germany)
International Council of Polish Women (Poland)
Lesbiche Bologna (Italy)
IDEA (Cluj, Romania)
Priorità alla Scuola (Italy)
Tranzit .ro Association (Romania)
Left Unity (UK)
Violetki Collective (Bulgaria)
Feminist Mobilizations – 8th March (Bulgaria)
Angry Workers of the World (UK)
Antiwar-Initiative (Norway)
Femiskop Feminist Collective (Azerbaijan)
A world without chemical and biological weapons-www (Iraq)
Life campaign to abolish the death sentence in Kurdistan (Iraq)
Organization Against Weapons of Mass Destruction in Kurdistan (Iraq)
Kurdistan without Genocide (Iraq)
Koncicc (Iraq)
Kurdistan Solidarity Network (UK)
Kurdish People’s Democratic Assembly of Britain (UK)
Kurdish Women’s Initiative (UK)
UK Kurdish Youth Movement (UK)
Kurdistan Solidarity Network (England & Wales)
KSN-Jin (England & Wales)
Antiwar internationalist movement Thessaloniki (Greece)
StopWarOnMigrants assembly Thessaloniki (Greece)
Assembly Against Detentions and Exclusions (Greece)
Bambule Collective (Germany)
Collective Y?! (Baltics-based regional network)
Anarchist Federation section Poznań (Poland)
Anarchist Federation section Wrocław (Poland)
Anarchist Federation section Lódź (Poland)
Staffetta sanitaria di Rete Kurdistan (Italy)
Osservatorio Repressione (Italy)
Carovane Migranti (Italy)
Punto Pace 2022 – Lev Tolstoj (Roma, Italy)
NWRG-odv (Italy)
Peace Dance Festival (Leipzig, Germany)
Yoga and Sport With Refugees (Greece)
Antirassistisches Netzwerk Sachsen-Anhalt (Germany)
Antirassistische Aktion Magdeburg (Germany)
AGITATE! Journal (US)
Libereds (Czech Republic)
A Planeta (Basque Country)
Ecosur en Patagonia (Argentina)
Terra Insumisa Alcamo (Italy)
Bündnis für Offene Grenzen Göttingen (Germany)
Nodo de Derechos Humanos (Mexico)
Antiauthoritarian Movement (Greece)
Free Social space Nosotros (Greece)
Free Social space Votanikos (Greece)
Feminist Peace Collective (Azerbaijan)
Non Una di Meno Reggio Emilia (Italy)
Transform! Europe
Mani Rosse Antirazziste (Italy)
PaneEPapaveri (Italy)
The Trixiewizs Team (Germany)
Solidarisch in Gröpelingen (Germany)
Non Una di Meno Lamezia- Catanzaro (Italy)
Federazione Anarchica Siciliana (Italy)
