Εμείς οι γυναίκες είμαστε απαραίτητες για την επούλωση των πληγών ολόκληρου του κόσμου από την πανδημία. Επιτελούμε ζωτικής σημασίας εργασία και, παρ’όλ’αυτά, ζούμε σε άθλιες συνθήκες. Η δουλειά μας αμοίβεται άθλια και υποτιμάται. Δουλεύουμε με εξαντλητικά ωράρια ή είμαστε άνεργες. Αναγκαζόμαστε να ζούμε στριμωγμένες σε υπερπληθή σπίτια και να ανανεώνουμε διαρκώς τις άδειες παραμονής μας. Αγωνιζόμαστε καθημερινά ενάντια στην ανδρική βία, στο σπίτι και στον χώρο εργασίας. Κουραστήκαμε να ζούμε σε συνθήκες βίας και εκμετάλλευσης και αρνούμαστε να σιωπήσουμε! Ξεκινήσαμε να οργανωνόμαστε σε δίκτυο που συνδέει αγωνιζόμενες γυναίκες, μετανάστριες και εργαζόμενες, στην Κεντρική, Ανατολική και Δυτική Ευρώπη⋅ Το δίκτυο μας ονομάζεται «Διεθνείς Αναγκαίοι Αυτόνομοι Αγώνες» (EAST). Στις 8 Μάρτη, καλούμε όλες όσες αγωνίζονται ενάντια στην καπιταλιστική, πατριαρχική και ρατσιστική βία να συμμετάσχουν στην απεργία μας!
Στις 8 Μάρτη, απεργούμε ενάντια στην εκμετάλλευση της παραγωγικής και αναπαραγωγικής μας εργασίας. Η κοινωνία καταφέρνει και επιβιώνει χάρη στην αναγκαία εργασία μας ως νοσοκόμες, καθαρίστριες, εκπαιδευτικοί, ως εργαζόμενες σε σούπερ-μάρκετ, ως υπάλληλοι εφοδιασμού, εποχιακής απασχόλησης, ως επί πληρωμή και απλήρωτες οικιακές εργαζόμενες. Ειδικά, με τα σχολεία και νηπιαγωγεία κλειστά, το βάρος της φροντίδας των παιδιών και της οικιακής εργασίας πέφτει πάνω στους ώμους μας. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, πολλές από εμάς χάσαμε, μεταξύ άλλων, τη δουλειά μας επειδή έπρεπε να φροντίσουμε σπίτι και παιδιά. Η εργασία μας τόσο στον επαγγελματικό όσο και στον οικιακό χώρο, είναι απαραίτητη και, παρ’όλ’αυτά, υποβαθμισμένη.
Στις 8 Μάρτη, απεργούμε ενάντια στην επιτεινόμενη βία της πατριαρχίας! Οι κυβερνήσεις των κρατών χρησιμοποιούν την πανδημία ως ευκαιρία για να δυναμώσουν τον έλεγχο της πατριαρχίας: στην Πολωνία, επιχειρώντας τον περαιτέρω περιορισμό των ελεύθερων εκτρώσεων⋅ στην Τουρκία, με την πρόταση για απόσυρση από τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης⋅ στην Ουγγαρία, με την περιστολή των τρανς δικαιωμάτων και την προώθηση αντι-ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντας. Μας είπαν «μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς» αλλά πολλές από εμάς δεν είχαμε καθόλου σπίτι. Και για πολλές άλλες το σπίτι μόνο ασφαλές δεν είναι καθώς συζούν με κακοποιητικούς συντρόφους και παλεύουν με την αυξανόμενη ενδοοικογενειακή βία εν μέσω καραντίνας. Δεχόμαστε ανοιχτή επίθεση ώστε να παραμείνουμε υποταγμένες στο σπίτι και αντικείμενα εκμετάλλευσης έξω από αυτό, σε ρόλο υπόδουλων στην κοινωνία.
Στις 8 Μάρτη, απεργούμε ενάντια στα ρατσιστικά και εκμεταλλευτικά καθεστώτα κινητικότητας! Ως μετανάστριες εργαζόμενες εποχιακά και στον τομέα της παροχής φροντίδας, προερχόμενες από την Ανατολική Ευρώπη, μας «επιτράπηκε» να φτάσουμε σε χώρες της Δύσης για να παράσχουμε αναγκαία εργασία. Έπρεπε, όμως, να το κάνουμε με δική μας ευθύνη, χωρίς ασφάλεια ή κοινωνική ασφάλιση. Η δουλειά μας συντηρεί τον τομέα φροντίδας (υγείας) στη Δύση την ίδια στιγμή που στις ανατολικές χώρες τα συστήματα υγείας καταρρέουν πάνω στις πλάτες εξαντλημένων και με ανεπαρκή εξοπλισμό εργαζομένων. Μετανάστριες και μετανάστες, προσφύγισσες και πρόσφυγες εντός κι εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφήνονται να ζουν σε υπερπληθείς κοιτώνες και στρατόπεδα και να δουλεύουν σε μη ασφαλή περιβάλλοντα ενώ σε καμία περίπτωση δεν δικαιούνται τις ίδιες παροχές με τον ντόπιο πληθυσμό. Στον άνισα κατανεμημένο χάρτη της Ευρώπης, οι μετανάστριες κι οι μετανάστες πληρώνουν ακριβότερα το τίμημα της πανδημίας, όπως συχνά και το τίμημα της εκμετάλλευσης.
Αρνούμαστε να θεωρούμαστε απαραίτητες μόνο για να μας εκμεταλλεύονται και να μας καταπιέζουν! Παίρνοντας έμπνευση από παλαιότερους και τρέχοντες αγώνες, αντλούμε από τις εμπειρίες της διεθνούς φεμινιστικής απεργίας, της απεργίας των γυναικών της Πολωνίας και των φεμινιστικών αγώνων στην Αργεντινή για το δικαίωμα στην έκτρωση. Εμπνεόμαστε από τις διαμαρτυρίες και τις απεργίες των νοσοκόμων, γιατρών, παρόχων (παιδικής) φροντίδας, των εργαζομένων στον εφοδιασμό και των εποχιακών υπαλλήλων στη Βουλγαρία, τη Γεωργία, την Αυστρία, τη Ρουμανία, τη Βρετανία., την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Μαθαίνουμε από τον αγώνα ενάντια στον ρουμανικό νόμο που απαγορεύει την εισαγωγή στην εκπαίδευση μαθημάτων για το φύλο, από τις παγκόσμιες κινητοποιήσεις μεταναστριών και μεταναστών, από τις διαδηλώσεις υπέρ των δικαιωμάτων των μαύρων πολιτών. Οικοδομώντας πάνω σε αυτές τις εμπειρίες συλλογικών αγώνων και στη δύναμή τους να αμφισβητούν το κατεστημένο, καλούμε τις γυναίκες, τις εργαζόμενες, τις μετανάστριες, τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα να ενώσουν δυνάμεις σε μία αναγκαία απεργία στις 8 Μάρτη. Η απεργία μας αγωνίζεται να διαταράξει τις τρέχουσες συνθήκες καταπίεσής μας και να διεκδικήσει τη φωνή και τη συμμετοχή μας στη δημιουργία των συνθηκών ανοικοδόμησης. Με την απεργία μας, αγωνιζόμαστε με τα ακόλουθα αιτήματα:
Ελευθερία από την πατριαρχική βία σε όλες τις μορφές της! Βλέπουμε τη βία κατά των γυναικών όχι ως ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά ως μέρος ενός ολόκληρου πατριαρχικού συστήματος που θέλει να μας καθηλώσει σε ρόλους παρόχων φροντίδας. Αρνούμαστε να επωμιστούμε το βάρος «αναγκαίας» εργασίας που μας επιβάλλεται με βία και παρενόχληση. Αντιτασσόμαστε στις επιθέσεις των υπερ-συντηρητικών κυβερνήσεων και απαιτούμε ασφαλείς, νόμιμες και δωρεάν εκτρώσεις και αντισύλληψη σε κάθε χώρα. Απαιτούμε να τερματιστούν άμεσα οι πολιτικές και νομοθετικές επιθέσεις στις κοινότητες ΛΟΑΤΚΙ+.
Υψηλότεροι μισθοί για όλ@! Η φεμινιστική μας πάλη δεν γίνεται απλά ενάντια στο έμφυλο μισθολογικό χάσμα αλλά ενάντια στις καπιταλιστικές συνθήκες που παράγουν και αναπαράγουν τόσες άλλες μισθολογικές ιεραρχίες μεταξύ φύλων και εθνοτήτων, εθνικοτήτων και ολόκληρων περιοχών. Ενώ η ελίτ των πλουσίων είδε την πανδημία ως ευκαιρία για συσσώρευση περισσότερου πλούτου, σε εμάς πέφτει το βάρος των μέτρων λιτότητας. Φτάνει πια! Απαιτούμε όχι απλά μισθολογική ισότητα των φύλων αλλά υψηλότερους μισθούς για όλες τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους! Απαιτούμε την αναδιανομή του πλούτου διεθνώς! Ας αρχίσουμε να παίρνουμε πίσω αυτό που μας ανήκει!
Επαρκώς χρηματοδοτούμενο και συμπεριληπτικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας σε όλα τα κράτη! Δεν δεχόμαστε σχέδια ανοικοδόμησης που συνεχίζουν να φορτώνουν το κόστος των επί σειρά δεκαετιών περικοπών στην κοινωνική πρόνοια σε γυναίκες και μετανάστριες-ες. Θέλουμε να δημιουργήσουμε διεθνείς διασυνδέσεις μεταξύ των αγώνων για κοινωνική πρόνοια, αρωγή και κοινωνική ασφάλιση. Παρόλο που οι συνθήκες κοινωνικής πρόνοιας διαφέρουν από χώρα σε χώρα , οι ρίζες τους βρίσκονται στη σεξιστική και ρατσιστική κατανομή εργασίας και τις μισθολογικές διαφορές που δημιουργούν συστήματα ιεραρχίας ανάμεσα σε γυναίκες διαφορετικών εθνικοτήτων. Θέλουμε να μετατρέψουμε αυτά τα συστήματα σε ένα διεθνή κοινό αγώνα ενάντια στην κοινωνική πρόνοια υπό όρους πατριαρχίας!
Άνευ όρων ευρωπαϊκή άδεια παραμονής για όλες τις μετανάστριες και τους μετανάστες, τις προσφύγισσες και τους πρόσφυγες, και τις αιτούσες και τους αιτούντες άσυλο! Απορρίπτουμε τον τρόπο με τον οποίο κυβερνήσεις κι αφεντικά εκβιάζουν μετανάστριες και μετανάστες, επιβάλλοντάς τους ανέφικτες οικονομικές και θεσμικές προϋποθέσεις απόκτησης και ανανέωσης των αδειών παραμονής. Αυτό εξαναγκάζει μετανάστριες και μετανάστες, ειδικά από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε απαράδεκτες συνθήκες εργασίας.
Ασφαλή και καλύτερη στέγαση για όλες και όλους! Τον Μάρτιο του 2020, περνούσαμε ήδη μία βαθύτατη στεγαστική κρίση. Σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, τα σπίτια μας έγιναν αντικείμενα ακόμα μεγαλύτερων πολιτικών σκοπιμοτήτων πέρα από τον έλεγχο και τη συγκατάθεσή μας! Απαιτούμε επαρκή και οικονομικά προσβάσιμη στέγαση για όλες και όλους, χωρίς συνωστισμό και επισφαλείς συνθήκες! Απαιτούμε την άμεση μεταστέγαση ατόμων που βίωσαν και βιώνουν ενδοοικογενειακή βία!
Με την απαραίτητη απεργία μας, θέλουμε να δείξουμε ότι οι ζωές μας είναι απαραίτητες, ότι οι αγώνες μας είναι απαραίτητοι! Χρειάζεται, επομένως, να ενώσουμε δυνάμεις σε διεθνές επίπεδο. Στις 8 Μάρτη, θέλουμε να προσκαλέσουμε όλες και όλους να καταστήσουν ορατή τη δύναμη της απαραίτητης εργασίας και να την χρησιμοποιήσουμε ως όπλο για να επιβάλουμε τους δικούς μας όρους ανασυγκρότησης μετά την πανδημία!
Καλούμε όλες και όλους να οργανώσουν απεργίες εντός και εκτός των χώρων εργασίας τους, διαμαρτυρίες, πορείες, συγκεντρώσεις, δρώμενα flash mob, συμβολικές δράσεις, σαματά, δράσεις με μαντήλια! Ας πιέσουμε τα συνδικάτα να στηρίξουν τη φεμινιστική απεργία! Ας οραματιστούμε μαζί τους τρόπους με τους οποίους θα κάνουμε ορατούς τους διαφορετικούς αγώνες μας και θα τους συνδέσουμε σε διεθνές επίπεδο.
Καλούμε όλες τις γυναίκες, όλες τις μετανάστριες, όλες τις εργαζόμενες που ταυτίζονται με το όραμα και τα αιτήματά μας να συμμετάσχουν στη γενική μας συνέλευση στις 21 Φεβρουαρίου, όπου θα συζητήσουμε τους ορίζοντες της απαραίτητης απεργίας μας!
Η εργασία μας είναι απαραίτητη, η ζωή μας είναι απαραίτητη, η απεργία μας είναι απαραίτητη!
Προσκαλούμε όλες και όλους που ταυτίζονται με αυτό το μανιφέστο, να το υπογράψουν, να το διαδώσουν ευρέως ή να το μεταφράσουν στη γλώσσα τους ώστε να φτάσει σε περισσότερες γυναίκες, μετανάστριες και εργαζόμενες.
